Η Προβλεψιμότητα Της Υποκρισίας

Εμπιστοσύνη; Ευθύτητα; Θάρρος; …Τι φρούτα είναι αυτά; Μήπως ανύπαρκτα σε έναν κόσμο λωτοφάγων;

Ποιος τελικά  μπορεί να λειτουργήσει με αλήθεια χωρίς φθηνούς εντυπωσιασμούς και επαναλαμβανόμενες, φθηνές συνταγές, ριξίματος; Σε έναν κόσμο γρήγορο, εικονικό και ανέπαφο με την ουσία των πραγμάτων , όταν μιλάμε για σχέσεις προσωπικές , κοινωνικές , επαγγελματικές  χρειάζεται δυστυχώς να το ψάχνουμε πολύ.
 Υπάρχουν τόσοι ευθυνόφοβοι άνθρωποι γύρω  μας, που είναι ανίκανοι να πάρουν την ευθύνη των συμπεριφορών τους και καλύπτονται πίσω, από μια επίπλαστη εικόνα εντυπωσιασμού.
Κάποια στιγμή όμως όλα αποκαλύπτονται και ο καθένας παίρνει την θέση που του πρέπει.  Προσωπικά έχω κουραστεί να συναντώ  ανθρώπους εντυπώσεων.  Είναι πολύ βαρετό πλέον όταν εξ αρχής από την πρώτη κουβέντα ξέρω τι θα ακολουθήσει.

Σαν ένα κακό γραμμένο θεατρικό έργο που ξέρεις με μαθηματική ακρίβεια ποια ατάκα ακολουθεί.  Αλλά και ποια συμπεριφορά. Μην υποτιμάτε τους ευφυείς ανθρώπους. Μην υποτιμάτε κάποιοι και τους ίδιους τους εαυτούς σας,  συμπεριφερόμενοι κοινότυπα και ηλιθιωδώς!

Δεν είναι διόλου κακό, να θέλεις συγκεκριμένα πράγματα , η σε δεδομένη στιγμή να έχεις την πρόθεση  να καλύψεις , κάποιες ανάγκες σου.. Το κακό είναι όταν χρησιμοποιείς τους άλλους , όταν δεν υπολογίζεις  τις επιπτώσεις και απλά κάνεις το γούστο σου.

Κάνεις έρωτα το βράδυ με έναν άνθρωπο δείχνοντας υπέρμετρο ενθουσιασμό και το επόμενο ακριβώς βάζεις κάποιον άλλον στη θέση του,  λέγοντας το ίδιο παραμύθι… Πόσο ανασφαλής μπορεί να είσαι; Πόσο αναλώσιμοι, μπορούμε να γίνουμε σε ανύποπτο χρόνο;
Χρησιμοποιείς την εξουσία σου για να επιβληθείς , ενώ γνωρίζεις πόσο λίγος είσαι. Καθορίζεις την επαγγελματική  αποκατάσταση και πορεία ανθρώπων, με το αν υποκύψουν στις σεξουαλικές σου ορέξεις.  Πόση προστυχιά πια;

Διατείνεσαι πως λατρεύεις την γυναίκα σου η τον άντρα σου και κάνεις παράλληλη σχέση. Και το επιχείρημα για να σου δοθεί το άλλοθι; …Άλλο το σεξ άλλο η αγάπη! Εδώ γελάμε με την ψύχη μας! Λατρεύεις τον φίλο σου άλλα στην πρώτη πραγματικά δύσκολη στιγμή του, τον εγκαταλείπεις.  Κοιτάζεις χωρίς να βλέπεις, και ακουμπάς  χωρίς να αγγίζεις. Μιλάς  χωρίς να υπολογίζεις και χρησιμοποιείς τα λόγια,  μόνο για να ικανοποιήσεις το   υπέρμετρο εγώ σου.

Πόσο θάρρος λείπει από τον κόσμο μας τελικά; Πόσο παραποιείται η αλήθεια από όλους μας. Πόση τρομερή μοναξιά φοράμε κατάσαρκα, επειδή η εμπιστοσύνη και οι αξίες έχουν πηδήξει από το μπαλκόνι και έχουν αυτοκτονήσει μη μπορώντας πια την ψευδαίσθηση των συναισθημάτων και την υπόνοια των καλών προθέσεων;

Σε έναν κόσμο που συνεχώς ζητά αρνούμαι να ζητήσω. Όχι από υπερηφάνεια ή από έλλειψη ανάγκης. Αλλά επειδή μου αξίζει να μου δοθεί, το οτιδήποτε πριν καν το ζητήσω!  Και τότε μόνο έχει αξία , όταν δίνεται από ανθρώπους που στο προσφέρουν  γιατί το θέλουν!
Δίνω γιατί το θέλω πριν μου ζητηθεί. Παίρνω όταν μου δοθεί. Αυτό λέγεται ευθύτητα .Οι υπόλοιποι κρατήστε το πανέρι με τους λωτούς και καμωθείτε, αυτάρεσκα τους ευτυχισμένους. Εγώ προτιμώ να δεθώ στο κατάρτι ακούγοντας το τραγούδι των σειρήνων χωρίς να υποκύψω.
Εξάλλου υπάρχουν τόσο  όμορφοι προορισμοί και τόσες θάλασσες που έχω ακόμα να διασχίσω. Όταν μάθουμε να μιλάμε μεταξύ μας,  με πραγματική ευθύτητα, όταν μάθουμε να εμπιστευόμαστε πρώτα τον εαυτό μας και να δείχνουμε θάρρος στις επιλογές μας, τότε και τότε μόνο πιστεύω πως ίσως κάνουμε ένα ταξίδι που πραγματικά, θα αξίζει όλο το δόσιμο του κόσμου!