‘Όταν Πιάνεις Πάτο Βρες Τρόπο Και  Σήκω

Η στιγμή της διάλυσης ή αλλιώς έπιασα πάτο, τελικά είναι μια μοναδική , επίπονη , δε λέω όχι, διαδικασία να κάνεις τα καλύτερα και ουσιαστικότερα ,ξεκαθαρίσματα πρώτα μέσα σου ,με τον εαυτό σου και έπειτα με τον περίγυρο σου.Και είναι ο πάτος σκοτεινός , κρύος , γλιστερός, γεμάτος φιδάκια  άλλοτε φανερά άλλοτε ύπουλα κρυμμένα, γεμάτος σκιές και μοναξιά και άρνηση να κουνηθείς , έστω για μισό μετρό. Νομίζεις πως αν προσπαθήσεις να κάνεις βήμα θα φας τα μούτρα σου χειρότερα, διότι την ελπίδα, σου την έπνιξαν, κάτι μαύρες σκιές που καιρό καρτερούσαν να σου δώσουν την σπρωξιά.

Και όσο βολοδέρνεις  εκεί κάτω σαν ζόμπι , εκεί πάνω υπάρχει ζωή  που εξελίσσεται. Ζωή που χρειάζεται επαναπροσδιορισμό και αποφάσεις. Δύναμη και θέληση που μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου. Γιατί κακά τα ψέματα φίλε…στον πάτο κανένας δε θέλει να σου κάνει παρέα. Και γιατί  να το θελήσει άλλωστε;

Στυλώσου λοιπόν, και αφού αναμετρηθείς ίσος  προς  ίσος με το  υπέρμετρο εγώ σου, αναγνώρισε  την σοφία της πορείας σου , κι ας σου φαίνεται άδικη, σκοτεινή , απογοητευτική, χωρίς ελπίδα αναρρίχησης. Ουσιαστικά τώρα ξεκινάς να ανεβαίνεις. Τώρα ξεκολλάς. Τώρα έχεις την πραγματική,  ίσως και μοναδική ευκαιρία να γίνεις αυτός που πάντα ήσουν , χωρίς φκιασίδια και περιττές πληροφορίες. Χωρίς περιττούς ανθρώπους , χωρίς κόλακες και φίλους  ή συγγενείς που χαμογελούν μόνο στις καλές σου στιγμές. Αναγνώρισε τα τρωτά σου, αγάπησε τα και αποφάσισε να χτυπήσεις , επιτέλους την γροθιά στο μαχαίρι.

Και φίλε… πάψε! Μη μιλάς. Άκουσε, αφουγκράσου, τον εκκωφαντικό θόρυβο, που κάνει ο πάτος που έπιασες. Σου δίνει όσες απαντήσεις, χρειάζεσαι. Σου δίνει την δύναμη, να σταθείς εκεί, όπου  θα είσαι πραγματικά στέρεος και δυνατός.

Όλα τελικά είναι θέμα οπτικής γωνίας ! Τίποτα δε σου διασφαλίζει μια μόνιμα, επιτυχημένη ή ήρεμη πορεία. Σε μια  μετωπική σύγκρουση , μπορεί να ανοίξουν οι αερόσακοι , άλλα τελικά να σε παγιδεύσουν χειρότερα.  Αυτό που σίγουρα θα σε προστατεύει, από κάθε σύγκρουση ή  πτώση σου, είναι η δύναμη του πόνου σου, η μνήμη  σου σε όσα βίωσες και βιωματικά κουβαλάς πια , για να μπορέσεις γρηγορότερα και πιο ψύχραιμα να σηκωθείς από την επομένη κατρακύλα. Γιατί  ο πάτος, στην πραγματικότητα είναι μια επαναλαμβανόμενη συνθήκη , που έρχεται πάντα την στιγμή ,που θεωρείς πως τα δεδομένα σου είναι αλώβητα και ασφαλή!

Ξεφορτώσου όλα τα βαμπίρ ενέργειας γύρω σου. Είναι άνθρωποι , είναι καταστάσεις; Ότι και αν σου παίρνει , σε στραγγίζει, χωρίς να σου δίνει κλώτσησε το μακριά σου ! Μην υποτιμάς τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου. Όμως και μην υπερεκτιμάς τους άλλους.

Σήκω τώρα και κάνε μπάνιο. Ζεστό να σου φύγει η πέτσα που λέμε. Ντύσου, και βγές έξω. Περπάτησε. Πολύ ώρα. Να αιματωθεί το σώμα σου και ο ηλίθιος εγκέφαλος σου, που έγινε φοβικός και παθαίνει κρίσεις πανικού , γιατί ορίζεται από τις ανάγκες, αντί να τις ορίζει. Δώσε το οξυγόνο,  εσύ ο ίδιος στους πνεύμονες σου. Ρίξε και ένα κλάμα, ξέρεις από εκείνα τα ανάμεικτα, με γέλιο και δάκρυ  μαζί, για να φύγει και η τελευταία σκέψη αυτό λύπησης. Η αυτογνωσία σου, είναι η πυγμή σου και το μέσον να τα καταφέρεις .

Και κάτι τελευταίο. ..Ποτέ μα ποτέ να μη ξεχάσεις δυο πράγματα, τα οποία  θα σε βοηθήσουν,  όταν  πιάσεις τον επόμενο, γλιστερό πάτο σου … Τους ανθρώπους που δεν περίμενες ποτέ, να σου απλώσουν το χέρι, αλλά το έκαναν δίχως να το ζητήσεις . Και επίσης  από πού ξεκίνησες και σηκώθηκες,  νικώντας τους πιο μύχιους φόβους σου, μια φορά και έναν καιρό, που όλα γύρω σου σκοτείνιασαν , αλλά το σκοτάδι όσο πυκνό κι  αν ήταν, δε σου στέρησε την ικανότητα να δεις τελικά τον ορίζοντα!