Μάνα θα πάω στο σχολείο, όχι στον πόλεμο

Αγαπημένες μου συν μαμάδες , μητέρες , μανούλες , μανίτσες… Πρώτες μέρες τα παιδιά μας ξανά  στο σχολείο και κοντεύουμε να τα τρελάνουμε με το δικό μας μαμαδιστικο άγχος! Έλεος! Δεν πηγαίνουν στον πόλεμο. Δεν κινδυνεύουν από νάρκες και βομβαρδισμούς.

Τα βιβλία τους δεν κρύβουν παγίδες και οι τσάντες τελικά αν και βαριές τις σηκώνουν. Το αν θα γίνουν αποδεκτά από τους συμμαθητές τους δεν φαίνεται αμέσως. Χτίζουν τις σχέσεις τους τόσο μεταξύ τους, όσο και με τους δασκάλους τους σταδιακά. Είναι ένας μικρό κόσμος που τα έχει όλα. Χαρές, λύπες, απόρριψη , αποδοχή, συνεργασία , ατομικότητα. Δε χρειάζεται να υποβαστάζεται από τον δικό μας ενήλικο κόσμο με το άγχος τα βιωματικά μας συμπλέγματα και την πίεση.Καταλαβαίνω πολύ καλά το συναίσθημα, αν και πρέπει να ομολογήσω πως πάντα ήμουν εκνευριστικά ήρεμη, έως αναίσθητη τις πρώτες μέρες των παιδιών μου στο σχολείο. Συγκινημένη ίσως και μετά ανακουφισμένη που δεν είμαι ακόμα μαθήτρια!

Δεν αφορίζω κανένα συναίσθημα και καμιά αντίδραση. Όμως πιστεύω πως έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Τα παιδιά τα θαυμάζω! Πάντα τα θαύμαζα. Είναι τόσο έξυπνα , ευέλικτα , ευπροσάρμοστα και εκπληκτικά ώριμα. Όλα αυτά τα στοιχεία τους όμως, φαίνονται όταν δεν ρίχνουμε εμείς υπερβολικά πέπλα ανησυχίας και υπέρ προστασίας. Μανούλες, γλυκές και αφοσιωμένες χαλαρώστε και ζήστε τις πρώτες σχολικές στιγμές των παιδιών σας, μέσα από αυτά και όχι πάνω  από αυτά. Τα παιδιά θα βρούνε, μόνα τους την ισορροπία τούς. Φυσικά και μας χρειάζονται αλλά βοηθητικά.

Τούτος ο σχολικός μικρό κόσμος είναι μια προετοιμασία με όλα τα θετικά και αρνητικά για την ενήλικη ζωή τους. Τα βήματα τους να είναι υπό βοηθούμενα, μόνο όταν χρειάζεται. Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους δασκάλους τους και δύναμη και αντοχή στους γονείς που έτσι κι αλλιώς είναι εκεί για ότι χρειαστεί. Χαρείτε τις στιγμές χωρίς περιττό άγχος, και βοηθήστε, με αυτή την στάση σας  και το παιδί σας με τον καλύτερο τρόπο  να προσαρμοστεί να βιώσει και να εξελιχθεί.