Κωνσταντινούπολη – Istanbul: Η Oνειρική Βασιλεύουσα
Χίλιες και μία νύχτες να ζούσα σε αυτήν την μαγική πόλη, θα ήταν λίγες για να μπορέσω να την ανακαλύψω και να την απολαύσω . Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου, άρχισα να νιώθω τα ενεργειακά vibes και η καρδιά μου ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, σε όλες τις ιστορίες που άκουγα από παιδί, άσχετα αν δεν είχαν επίκεντρο την πόλη, όλα μα όλα τα συμβάντα έχουν έναν αόρατο γόρδιο δεσμό μαζί της ( όσοι έχουν ρίζες από πόντο και μικρά ασία μπορούν να με καταλάβουν ) .
Και αυτό που ένιωσα δεν ήταν θυμός, ούτε είχα αρνητικές σκέψεις, απλά νοσταλγία, ένα αίσθημα να αγκαλιάσω κάθε μικροπωλητή στο δρόμο που μου θύμιζε τον παππού μου ή τον προπάππο μου, γιατί είμαι σίγουρη πως τα παλιά χρόνια όλοι ήταν ένα, μια παρέα, μια αγκαλιά . Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τώρα. Φίλοι μου μόνιμοι κάτοικοι της Πόλης με ξενάγησαν σε στενά της και μου έδειξαν όλη την όμορφια που κρύβει : καφεδάκι με θέα το απέραντο γαλάζιο του Βοσπόρου, ολόφρεσκο ψαράκι δίπλα στο κύμα, ψώνια σε μαγαζιά με υπέροχα υφάσματα και σχέδια, μυρωδιές από τα μοναδικά μπαχαρικά και τα λαχταριστά γλυκά που δεν τις ξεχνάς όσα χρόνια και αν περάσουν.
Και από διασκέδαση, άλλο τίποτα : οριεντάλ χοροί και τρομερά clubs , με άφθονο ποτό και πανάκριβα αμάξια , αλλά και μικρά μαγαζιά , φτωχά όμως τόσο ζεστά , γιατί η καρδιά των πολιτών της είναι τόσο μεγάλη και φιλόξενη που δεν σ’αφήνει ασυγκίνητο , σου θυμίζει της γιαγιάς σου το σπίτι , εκεί που θα γυρνάς πάντα έστω και με το νου για να βρίσκεις γαλήνη στην ψυχή σου .
Μην καθυστερείτε . Εγώ ετοιμάζομαι να ξαναπάω για πολλοστή φορά , να περπατήσω και μόνη μου στα σοκάκια της , γιατί είναι σαν μια αόρατη δύναμη να σε καθοδηγεί και να νιώθεις σπιτική σιγουριά , όσα γεγονότα και να συμβούν , όσες διαμάχες και να γίνονται για τα συμφέροντα αλλονών , να νιώθεις «σπίτι» .. Ναι, σπίτι .