Η φύση προκαλεί και αποδέχεται την αλλαγή. Οι ζωντανοί οργανισμοί δεν πτοούνται από αυτή, τη θεωρούν δεδομένη, ίσως και να την αποζητούν.
Τα στοιχεία της ζωής προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες για να καταφέρουν να επιβιώσουν, αλλιώς το τέλος είναι μοιραίο.
Οι πλανήτες αλλάζουν θέση, το διάστημα επεκτείνεται συνεχώς, τα καιρικά φαινόμενα διαδέχονται το ένα το άλλο, η μορφολογία της Γης μεταβάλλεται, τα είδη των οργανισμών εξελίσσονται και άλλα πολλά παραδείγματα.
Το σώμα μας, ως σημείο φυσικό, αλλάζει και αυτό, ωριμάζει, ανανεώνεται. Τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο από τη στιγμή που γεννηθήκαμε ως σήμερα.
Απ’ ό,τι φαίνεται η αλλαγή, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Σε έναν κόσμο λοιπόν τόσο ρευστό όπου όλα συνεχώς αλλάζουν, γιατί μας φαίνεται τόσο δύσκολο να αλλάξουμε και εμείς; Γιατί προσπαθούμε διακαώς να διατηρήσουμε ίδιες τις υφές της πραγματικότητάς μας, τις ιδέες, τις πεποιθήσεις μας; Γιατί παραπονιόμαστε που όλα γύρω μας αλλάζουν και γιατί δεν προσπαθούμε να συμβαδίσουμε με την τάση της φύσης;
Γιατί δεν τολμάμε την αλλαγή; Ο άνθρωπος ως συνειδητοποιημένο κομμάτι της φύσης, δε θα έπρεπε μόνο να δέχεται παθητικά τις αλλαγές αλλά και να τις προκαλεί, να τολμά να ανανεώνεται συνεχώς. Να ανανεώνεται ουσιαστικά, πνευματικά και όχι μόνο επιδερμικά, υλικά. Πόσο εύκολα μπορεί λοιπόν να αλλάξει ένας άνθρωπος; Η γνώμη μου είναι ότι μπορεί να αλλάξει εύκολα, αρκεί να το θελήσει ισχυρά και με προσήλωση, αρκεί να βρει στην αλλαγή νόημα.
Γιατί έχουμε την ανάγκη να προσδιοριστούμε και να περιοριστούμε από, ίσως, αυθαίρετα συμπεράσματα και στερεότυπα; Η κοινωνία των ανθρώπων προόδευσε ακριβώς από μυαλά που δε συμβιβάστηκαν, αλλά πρωτοπόρησαν. Αυτό δεν είναι κάτι άπιαστο, μπορούμε να το κάνουμε όλοι, αρκεί να το θεωρήσουμε προτεραιότητα….
